ارسنجان يکي از شهرهاي استان فارس با وسعت 1496 كيلومتر مربع مركز آن ارسنجان و در فاصله 120 كيلومتري شمال شرقي شيراز قرار دارد. بر اساس سرشماري سال 1385، جمعيت ارسنجان برابر با 17,642 نفر بوده است.
اين شهرستان از غرب به شهرستان پاسارگاد ، شهرستان مرودشت و از شرق به درياچه طشک و شهرستان ني ريز و از شمال به منطقه سرپنيران و شهرستان بوانات و از جنوب به شهرستان شيراز منطقه کربال و خرامه محدود است . اين شهرستان 1660 متر از سطح دريا ارتفاع دارد و قله دال نشين (دل نشين) با ارتفاعي حدود 3270 متر از سطح دريا بلندترين قله رشته كوههاي اطراف ارسنجان و يكي از معروفترين قله هاي سلسله جبال كوه خم مي باشد.
ارسنجان از آب و هواي معتدل برخوردار است و جهت باغداري و کشاورزي و دامپروري محيطي مساعد دارد .
اطراف ارسنجان را جنگلهاي سرسبز بناب و كوههاي سربلند با مناظر بديع احاطه كرده است. از مناظر ديدني ارسنجان ميتوان به جنگلهاي سرسبز طبيعي بناب، فيجان، خليل بگ، تنگ شكن و چشمه سارها ارتفاعات دال نشين کوههاي قلات، درياچه طشك، غار ضحاك، چشمه شيرخون، پير باصفا، تك درخت روييده بر سنگ (مرواريد سبز) و باغهاي سرسبز شمال و غرب جنوب ارسنجان اشاره کرد. با توجه به اينكه آب بناب از وسط جنگل با پوشش كانال در تمام فوصل سال جاري است مكان مناسبي جهت توسعه تفرجگاه مي باشد.
ويژگيهاي تاريخي
شهر ارسنجان داراي گذشته اي ديرين است كه به همين لحاظ اكثر كتب گذشته همچون فارسنامه ناصري، آثار العجم فرصت الدوله شيرازي، بستان السياحه زين العابدين صوفي، دايره المعارف علامه دهخدا و دهها كتاب ديگر با تفصيل از آن نام برده اند، اما تاريخ صحيح و دقيقي كه بتوان بر آن استناد جست و سال بناي اين شهر را دانست در دست نيست ولي بخاطر پيدايش آثار باستاني فراوان بعضي مورخين و باستان شناسان تاريخچه آن را به قبل از ظهور اسلام و تعداد ديگري بناي اين شهر را به 2500 سال قبل از ميلاد مسيح تخمين زده اند.
زبان، فرهنگ و آداب و رسوم، قوميتها
زبان اصلي مردم اين شهريتان فارسي است و تعدادي از روستاهاي بخش مركزي ارسنجان در منطقه گمبان و عشاير جشني چشمه شيرين، خان آباد و نجف آباد با لهجه تركي و عربي تكلم ميكنند. شهر ارسنجان از پنج محله بنامهاي: اسكندري، ابراهيمي، رحيمي، حسن شاهي و نعمت الهي تشكيل شده است. عشاير منطقه از چهار طايفه و هر طايفه از چند تيره تشكيل شده اند.